O Rocco De Santis, poeta cè músiko Sternaséo, mira, ímisi kkardía cè tsichí tu annorimmenu gruppu Avleddha, echi cinurghiu pprogettu. O Rocco ene éna a' ttus olíus artistu grikosalentinú pu tsérune pós na fánune to símmeri me to itté, tin attualità me ti ttraditsiuna, to pprogresso me tin glossa grika. Cino, antama me ton aderfó-ttu Gianni, cè me tus addhu tu gruppu Avleddha díi linfa, néa zoí cè lustro stin glossa grika, glossa pu o gruppo andiazi ghiá ta loghia tos travudíos-tu. Ti e' kka mas érkete sto nnu kúonta kane' ttravúdi tu gruppu Avleddha kunda „Kalinitta“, „Otranto“, „'Oria s' afinno“ oj „Kostantinópoli“? Is emena, c' íone cino pu pénsetsa motte chronus ampi íkusa ghiá proní fforá to protinó CD-to Otranto, e' kka símmeri en échome pléo poddhús artistu griku pu, kunda i Avleddha, fidéotte na désune tin dikí-ma mmúsika me tin alisiní ppoesía. O Rocco arte iteli na mas milisi. C' imí, me malo ppiaciri, akume ti echi na mas pi.
*****
Rokke, to úrtimo prama pu melétisa 'tse sena ísone cino a' ttin kolonna sonora-su ghiá to film „Zemlija“. Apú tóa, echi kammía nnóa?
So 2005 àrcisa mia collaburaziuna me ti cumpagnia atse danza “Arkè” pu Torino. Antàma
criètsamo na spettacolo pu cui “Anemos”: coreografie apànu is musiche dikè-mmu ce poisìe tu Cesare De Santis. Panta is sintonia me Arkè, ste pu progettèome nan ergo musical-coreografico ispirato so gramma tu Italo Calvino, “Sotto il sole giaguaro”. Depòi, antàma me to Prof. Salvatore Colazzo, mian attes càjon ciofale atto’sSalento, ste pu etimònnome nan ergo teatrale: “I ghinèke tu Odissèu” , mian rivisitaziuna attus arketipu ghinekègnu tis Odissèa ce, so ìdio’ccerò, nan ritratto trasversale tu Odissèu. O corpus azze’tton ergo ine i testi is grico, ideati me ton Colazzo, pu ivò ègratsa antama me tes musike.
Isú grafi oli tin músika cè mía mira a' tta loghia tu gruppu Avleddha. Ghiá sena i músika ti ene: tenni, scioko, agapi, passiuna...?
Ivò pistèo ti passin ena, tramite tes inclinatsiùne pu o Teò tu èdike, isòzi mati to jatì tis Zoì. I inclinatsiùna , pu s’afità na esprimètsi tes emotsiùne, en ene na’pprama “fine a se stesso”, ma na “motore di ricerca” pu se canni n’antìsi ghièno, na zisi situatsiùne, n’annorìsi topu, pu su atsènone tes esperienze tis Zoì ce su anìone tus poru tis Tsichì. Tuo, antàma is tenni, scioco, agàpi ce passiùna, jà mena ene i musica.
I Avleddha ene 'nan gruppo pu ghiáddhetse na travudisi 's grika. Ti ene ka sas kratenni tosso demeni sti traditsiuna, sto choma, stin glossa grika?
I trasmissiuna atti’cCultura, attin Glossa grica, si’ffamìja De Santis, e’ppanta stammèno na’pprama naturale. Imì en annorìzome interruziùne ce riscoperte, itu pos succedèi tos pleo pu cànnone cultura locale. O gruppo Avleddha e’cculutà target, ma esprimègghete, apànu is ola is grico, ma puru is dialetto romanzo ce is italiano, jatì tui ene i realtà pu èchome panta zimmèna. Imì griki ghennitimòsto bilingue, poi èstase o italiano ce ijettimòsto trilingue.
Ikusti kane' pprama ats' ena ccinurghio CD-su. An ene alísio, ghiái piaciri pe-mma plo' ppoddhí.
Is alìo, is tutton chrono, enn’âgghi to neo cd atse Avleddha, “Ofidèa”: na’ smimma atse travùdia is grico ce dialetto romanzo. Me tutton ergo itèlome na puume ti i alìtia tsichì grica ene bilingue secùndu citti’ccultùra bizantina pu mas en Mana. Isòzome pì ti imì griki ìmesta i ùrtimi veraci bizantini.
Musicalmente, tuso ergo, ene differento attus addhus dio cd atse Avleddha. Tin esperienza pu ivò ècama jà ti sonorizzaziuna atto film muto “Zemlja” tin èfera son ambito Avleddha. Ani sus precedentu cd, o arrangiamento atta travùdia ghennìato osti iprovèamo oli i musicisti antàma, so neo, ti’ppartitura strumentale tin ègratsa oli ivò. Protinà, o risultato ìane nan interessanto smimma atse esperienze; tunis forà echi mian unica regia identitaria, sperèo addhottòsso interessante.
O gruppo Avleddha e' kkanni manechá músika, ma puru téatro. „Afínnome ...sta vota me lassu“ oj o „Spettákulo Genesi“, ghiá n' annomatísume ta plo ccinúrghia kómmatá-sa. Pós sas ipitte? 'Echete cinúrghiu pprogettu?
Ti’ccommedia “Afìnnome…sta vota me lassu” ti’ccàmamo to calocèri pu jàvike ce tu ghiènu ipiàcetse poddhì. Ma, pos mas succedèi pinnèa, ti’rreplikètsamo alìes forè, jatì o cerò ene alìo ce ta pràmata jà cami ine poddhà. O spettacolo “Genesi” echi alìo pu ste pu to rappresentèome; puru tuo ce pu sianònni calà lòja ma i progetti ine cappòssi ce passi stagiùna echi to dicò-ttu.
Isú pu ise artista cè polemá sto settori tis kultura: echi kane' pprama pu i politika énghize na kami ghiá ti ttenni cè ti kkultura c' e' kkanni maká?
I politica isòzi cami panta poddhì jà ti’ccultura ce ti’ttenni. Ittù so’sSalento, sus ùrtimus deca chronu echi avuta mia’cclasse politica abbastanza attiva, pu echi domèma simma ce fanò tis
cultura-ma. Ma i politica, pos succedèi pinnèa, ce puru so’sSalento, agapà tus malu eventu, pu sianònnone ghièno ce consensu; icì pu “ghièno poddhì” èrkete sto pìi “alìo’mmialò”. Tuo, to tsèrome, ipài is scapito tis tenni alternativa, pu ìsoze doi pluralismo tis cultura tos salentino. Ce, ohimmèna, ipài soprattutto is scapito tis cultura, tis glossa grike, jatì, alìo anoistì, e’ccanni marketing.
Echi kanena pu léi ti i pizzica cè i músika tu Salentu írtane skonsagráte a' tti Nnotte della Taranta. Isú ti pentséi a' tto „fenómeno taranta“?
Ivo ipentsèo ti i musica sacra istèi ses aclisìe. Osti, i musica pu simènete ses mese enn’âchi libertà atse espressiuna. Però, o guai atse cinu pu cànnon musica so’sSalento ene ca ine attechì atse varietà. Ses varies serate pu anticipèone tin “Notte della Taranta” isuccedèi pinnèa na cusi plèon gruppu pu cannone to stesso’rrepertorio, magari “in salsa diversa”, ce e’ccapiègghete tis canni tradiziuna ce tis canni innovaziuna. Jà posso’rriguardei tin “Notte della Taranta”, afìnnonta ca e’mmu piacèone i manifestaziune pu sianònnone poddhìn ghièno, mu fènete mian calìn occasiùna atse confronto me addhes sensibilità musicali.
O fenomeno taranta? Ene o “mito della riscoperta” pu en echi tìpoti ti cami me cittin specifiki realtà atse pono ce antropìa pu cui Tarantismo. O a’ttelìsome, o cosiddetto neo-tarantismo ene fenomenologicamente opposto i’ccino pu ìane o tarantismo atse mia’fforà. Protinà o tambureddhi andiàzato n’atsunnìsi ti Psike tu manechù, ipnomèni atti’ttaranta; àrtena, anvece, o ritmo-tu, èfere na’cchamma collettivo atse alitiosìni.
S' andegratsiéo poddhí ghiá tin intervista, cè na su pái panta kalá me cino pu e' nna kami!
Calissòrta-su!
*****
Rokke, to úrtimo prama pu melétisa 'tse sena ísone cino a' ttin kolonna sonora-su ghiá to film „Zemlija“. Apú tóa, echi kammía nnóa?
So 2005 àrcisa mia collaburaziuna me ti cumpagnia atse danza “Arkè” pu Torino. Antàma
criètsamo na spettacolo pu cui “Anemos”: coreografie apànu is musiche dikè-mmu ce poisìe tu Cesare De Santis. Panta is sintonia me Arkè, ste pu progettèome nan ergo musical-coreografico ispirato so gramma tu Italo Calvino, “Sotto il sole giaguaro”. Depòi, antàma me to Prof. Salvatore Colazzo, mian attes càjon ciofale atto’sSalento, ste pu etimònnome nan ergo teatrale: “I ghinèke tu Odissèu” , mian rivisitaziuna attus arketipu ghinekègnu tis Odissèa ce, so ìdio’ccerò, nan ritratto trasversale tu Odissèu. O corpus azze’tton ergo ine i testi is grico, ideati me ton Colazzo, pu ivò ègratsa antama me tes musike.
Isú grafi oli tin músika cè mía mira a' tta loghia tu gruppu Avleddha. Ghiá sena i músika ti ene: tenni, scioko, agapi, passiuna...?
Ivò pistèo ti passin ena, tramite tes inclinatsiùne pu o Teò tu èdike, isòzi mati to jatì tis Zoì. I inclinatsiùna , pu s’afità na esprimètsi tes emotsiùne, en ene na’pprama “fine a se stesso”, ma na “motore di ricerca” pu se canni n’antìsi ghièno, na zisi situatsiùne, n’annorìsi topu, pu su atsènone tes esperienze tis Zoì ce su anìone tus poru tis Tsichì. Tuo, antàma is tenni, scioco, agàpi ce passiùna, jà mena ene i musica.
I Avleddha ene 'nan gruppo pu ghiáddhetse na travudisi 's grika. Ti ene ka sas kratenni tosso demeni sti traditsiuna, sto choma, stin glossa grika?
I trasmissiuna atti’cCultura, attin Glossa grica, si’ffamìja De Santis, e’ppanta stammèno na’pprama naturale. Imì en annorìzome interruziùne ce riscoperte, itu pos succedèi tos pleo pu cànnone cultura locale. O gruppo Avleddha e’cculutà target, ma esprimègghete, apànu is ola is grico, ma puru is dialetto romanzo ce is italiano, jatì tui ene i realtà pu èchome panta zimmèna. Imì griki ghennitimòsto bilingue, poi èstase o italiano ce ijettimòsto trilingue.
Ikusti kane' pprama ats' ena ccinurghio CD-su. An ene alísio, ghiái piaciri pe-mma plo' ppoddhí.
Is alìo, is tutton chrono, enn’âgghi to neo cd atse Avleddha, “Ofidèa”: na’ smimma atse travùdia is grico ce dialetto romanzo. Me tutton ergo itèlome na puume ti i alìtia tsichì grica ene bilingue secùndu citti’ccultùra bizantina pu mas en Mana. Isòzome pì ti imì griki ìmesta i ùrtimi veraci bizantini.
Musicalmente, tuso ergo, ene differento attus addhus dio cd atse Avleddha. Tin esperienza pu ivò ècama jà ti sonorizzaziuna atto film muto “Zemlja” tin èfera son ambito Avleddha. Ani sus precedentu cd, o arrangiamento atta travùdia ghennìato osti iprovèamo oli i musicisti antàma, so neo, ti’ppartitura strumentale tin ègratsa oli ivò. Protinà, o risultato ìane nan interessanto smimma atse esperienze; tunis forà echi mian unica regia identitaria, sperèo addhottòsso interessante.
O gruppo Avleddha e' kkanni manechá músika, ma puru téatro. „Afínnome ...sta vota me lassu“ oj o „Spettákulo Genesi“, ghiá n' annomatísume ta plo ccinúrghia kómmatá-sa. Pós sas ipitte? 'Echete cinúrghiu pprogettu?
Ti’ccommedia “Afìnnome…sta vota me lassu” ti’ccàmamo to calocèri pu jàvike ce tu ghiènu ipiàcetse poddhì. Ma, pos mas succedèi pinnèa, ti’rreplikètsamo alìes forè, jatì o cerò ene alìo ce ta pràmata jà cami ine poddhà. O spettacolo “Genesi” echi alìo pu ste pu to rappresentèome; puru tuo ce pu sianònni calà lòja ma i progetti ine cappòssi ce passi stagiùna echi to dicò-ttu.
Isú pu ise artista cè polemá sto settori tis kultura: echi kane' pprama pu i politika énghize na kami ghiá ti ttenni cè ti kkultura c' e' kkanni maká?
I politica isòzi cami panta poddhì jà ti’ccultura ce ti’ttenni. Ittù so’sSalento, sus ùrtimus deca chronu echi avuta mia’cclasse politica abbastanza attiva, pu echi domèma simma ce fanò tis
cultura-ma. Ma i politica, pos succedèi pinnèa, ce puru so’sSalento, agapà tus malu eventu, pu sianònnone ghièno ce consensu; icì pu “ghièno poddhì” èrkete sto pìi “alìo’mmialò”. Tuo, to tsèrome, ipài is scapito tis tenni alternativa, pu ìsoze doi pluralismo tis cultura tos salentino. Ce, ohimmèna, ipài soprattutto is scapito tis cultura, tis glossa grike, jatì, alìo anoistì, e’ccanni marketing.
Echi kanena pu léi ti i pizzica cè i músika tu Salentu írtane skonsagráte a' tti Nnotte della Taranta. Isú ti pentséi a' tto „fenómeno taranta“?
Ivo ipentsèo ti i musica sacra istèi ses aclisìe. Osti, i musica pu simènete ses mese enn’âchi libertà atse espressiuna. Però, o guai atse cinu pu cànnon musica so’sSalento ene ca ine attechì atse varietà. Ses varies serate pu anticipèone tin “Notte della Taranta” isuccedèi pinnèa na cusi plèon gruppu pu cannone to stesso’rrepertorio, magari “in salsa diversa”, ce e’ccapiègghete tis canni tradiziuna ce tis canni innovaziuna. Jà posso’rriguardei tin “Notte della Taranta”, afìnnonta ca e’mmu piacèone i manifestaziune pu sianònnone poddhìn ghièno, mu fènete mian calìn occasiùna atse confronto me addhes sensibilità musicali.
O fenomeno taranta? Ene o “mito della riscoperta” pu en echi tìpoti ti cami me cittin specifiki realtà atse pono ce antropìa pu cui Tarantismo. O a’ttelìsome, o cosiddetto neo-tarantismo ene fenomenologicamente opposto i’ccino pu ìane o tarantismo atse mia’fforà. Protinà o tambureddhi andiàzato n’atsunnìsi ti Psike tu manechù, ipnomèni atti’ttaranta; àrtena, anvece, o ritmo-tu, èfere na’cchamma collettivo atse alitiosìni.
S' andegratsiéo poddhí ghiá tin intervista, cè na su pái panta kalá me cino pu e' nna kami!
Calissòrta-su!
Nessun commento:
Posta un commento